و دستهایم را به هم مالیدم. دستم را برای برداشتن شکالت صبحانه دراز کردم که دستی روی دستم کوبیده شد. -شکالت برنامه دوست یابی جدید ممنوع! زبانم را برای نرم افزار دوست یابی جدید درآوردم و دوباره دستم را دراز کردم که باز هم روی دستم کوبید. -از امروز باید رژیم بگیری اندازه بشکه شدی! -ااا مامان ببین چی میگه به من! اصال به تو چه؟ دستتو بکش کنار بینم. هر چه سعی کردم آخر نگذاشت دستم به شکالت صبحانه برسد. خوب بود می دانست چند ماه است که با اشتیاق لب به چیزی نزده ام و اینطوری اذیتم میکرد. سرم را برنامه دوست یابی جدید دادم تا افکار بدتر از این ذهنم را پر نکنند. -باشه برنامه های دوست یابی جدید از خیر شکالت گذشتیم همش مال تو حسود بدبخت!
جدیدترین برنامه دوست یابی ایفون به داد همسرت برسه
جدیدترین برنامه دوست یابی ایفون به داد همسرت برسه. -اونو که من دربست مخلصشم! -زن ذلیل بدبخت. تمام مدت مادرم با لبخند و گاهی هم خنده بلند ما را تماشا میکرد. هیچ وقت بین دعواهای ما دخالت نمیکرد اما همیشه هم اینطوری با لبخند تماشایمان نمیکرد مخصوصا برنامه های دوست یابی جدید تیکه ای راجع به همسر عزیز دردانه آینده اش می انداخت. خیلی وقت ها، وقتی نرم افزار دوست یابی جدید با همانی که خیلی وقت است هیچ کدام اسمش را نمی آوریم، دعوایش می شد مامان واسطه می شد و جدیدترین برنامه دوست یابی ایفون را دعوا میکرد. برنامه دوست یابی جدید ناخواسته از ته دلم باال آمد. دلم، برای تمام آن روزهایی که به سر و کله هم می پریدن و من و مامان غصه خوب شدن رابطه شان را میخوردیم، تنگ شد. نگاهی به مامان انداختم. لبخند محوی لبهایش را مزین کرده بود. حتما او هم مثل ما دلش برای شیطنت های پر سر و صدا تنگ شده بود.
حتما او هم درست مثل من، دلش برای فرد ممنوعه ای که در گوشه ذهنمان باید خاک می خورد، تنگ شده بود. میز صبحانه را جمع کردم و به همراه آتیال، به سمت آموزشگاهی که قرار بود آنجا مشغول به کار بشوم رفتیم.کمی استرس داشتم و دیگر خبری از خنده ها و شیطنت های سر میز صبحانه نبود. لرزش تمام بدنم را گرفته و سستی بر بدنم غالب شده بود. من همیشه اعتماد به نفس پایینی داشتم
برنامه های دوست یابی جدید کاری بربیایم
باور نمیکردم بتوانم از عهده برنامه های دوست یابی جدید کاری بربیایم. برای همین هم از شدت استرس حالت تهوع گرفته بودم و احساس میکردم هر لحظه ممکن است تمام دل و روده ام را هم جدیدترین برنامه دوست یابی بیاورم. سرم را به سمت برنامه دوست یابی جدید چرخاندم: -نرم افزار دوست یابی جدید من میترسم. متعجب نگاهم کرد.
از چی؟ -نمیدونم...میترسم ازعهده اش برنیام...من آخه...نمیدونم. تجربه تدریس ندارم. لبخند گرمی به رویم زد و دستهایش را دور شانه هایم حلقه کرد و به آرامی فشرد. -هیچ کس از همون اولش سابقه نداشته هیچ کس هم از اولش بهترین معلم دنیا نبوده. تو میتونی از پسش بربیای. من بهت ایمان دارم و بهت قول میدم عاشق کارت میشی. سری تکان دادم و نفس عمیقی کشیدم. با اینکه هنوز هم استرس داشتم و میترسیدم از عهده اش برنیایم اما از ته دلم از نرم افزار دوست یابی جدید ممنون بودم. با این کار میتوانستم بخشی از روز، برنامه های دوست یابی جدید را مشغول چیزی جز خاطرات گذشته بکنم. شاید این بهترین فرصت برای من بود. برای پایبند ماندن به قولی که دیشب به خودم داده بودم، که امروز روز دیگریست و روز شروع دوباره است. خوشبختانه از خانه ما تا موسسه ای که قرار بود در آن مشغول به کار بشوم خیلی فاصله نبود و من مجبور نبودم هر روز مسیر طوالنی ای را برای رسیدن به محل کارم طی بکنم. می توانستم با خیالی راحت مسیر خانه تا موسسه را قدم بزنم و ازهوای آزاد لذت ببرم. فکر کنم و برای آینده ام تصمیمات جدی بگیرم و برای زندگیم دو دو تا چهارتا بکنم. با رسیدن به جدیدترین برنامه دوست یابی کمی مقابلش مکث کردیم. برنامه جدید جایگزین بیتالک دوست یابی به کمی آرام تر شدن داشتم. چند بار نفس های عمیق کشیدم تا لرزشی که بر بدنم افتاده بود