صدای سو سوی باد توی همسریابی خارج از ایران می پیچید و درختها نمنمک تکون میخوردند. بدون اینکه بخوام یا هدفی داشته باشم به سمت استخر به راه افتادم. استخر خالی از آب کف آبی رنگی داشت. روی لبه ی استخر نشستم و دستهام رو کنارم گذاشتم و به آسمون خیره شدم. ستاره ها ردیف کنار هم قرار داشتند و بدون اینکه بخوام لبخند روی لبهام نشست. صدای جیر جیر تابی که نزدیک استخر بود بلند شد. سر برگردوندم و نگاهم رو به روی تاب دوختم. از حرکت باد تکون میخورد. گروه همسریابی ایرانیان خارج از کشور رو بستم و بدون اینکه بخوام خاطراتم رو با سایت همسریابی در خارج از ایران از کودکی مرور کردم. چقدر شیرین و قشنگ بودن. هنوز صدای خنده های کودکانه من و بهار به گوش میرسید.
همسریابی خارج از ایران بود که پشت تاب می ایستاد و با ذوق ما رو تکون میداد. از روی زمین بلند شدم و به راه افتادم. دستم رو به تنه ی درختها می کشیدم و راه می رفتم و راه می رفتم و فکر می کردم. بدون اینکه بخوام ذهنم درگیر بود. در گیر خاطرات خوش کودکی. داشتم فکر می کردم تا بفهمم این عالقه من به همسریابی ایرانیان مقیم خارج از کشور از کجا نشئت می گیره. از کی دوستش داشتم.
گروه همسریابی ایرانیان خارج از کشور آگاه می شدم.
هر چه بیسشتر در گذشته فرو می رفتم بیشتر به همسریابی خارج از ایران مقیم نسبت به گروه همسریابی ایرانیان خارج از کشور آگاه می شدم. باز هم نفهمیدم که از کی و چطور عاشقش شدم. اما این رو فهمیدم که ذره دره با وجودم عجین شد. عشقش در تک تک یاخته های بدنم فریاد میزد. باز هم تنم کئره اتیش شد. شال رو از دور بدنم باز کردم و نفس عمیقی کشیدم. باز هم ذهنم درگیر شد. در گیر عقایدم. درگیر سروش. همسریابی خارج از ایران رو چقدر می شناختم. چرا دوستش داشتم؟
مگه من همون پاییزی نیستم که از همه پسرها متنفرم. راستی این تنفر من نسبت به سایت همسریابی در خارج از ایران از کجا شروع شد. چرا رنگ نگاه پسرها رو دوست نداشتم. همسریابی ایرانیان مقیم خارج از کشور نوع نگاه های افرادی مثل هوتن که تا مغز استخونم رو میسوزوند. اما هر چه فکر می کردم کمتر دستگیرم میشد. تنها چیزهایی گنگ و شطرنجی در گوشه ای ذهنم بود که با نزدیک شدن به همسریابی در خارج از ایران از ذهنم پر میکشید. حسی مثل گم شدن داشتم. از اینکه این نوع افکار دست نیافتنی بودن عصبیم میکرد. میخواستم بفهمم. چرا بهار همیشه هنگام عصبی شدنم بهم حق میده که از پسرها تنفر داشته باشم و اما کالمش اینطور نیست. چرا ریزه ریزه سعی میکنه که عقایدم رو عوض کنه؟ چرا میخواد به من بفهمونه که پسرها اینقدر بد نیستند. نه من از همه سایت همسریابی در خارج از ایران بدم نمیومد. از افردا ثروتمند بدم میومد. از نگاه انسانهایی که توی دنیایی از مادیات غرق بودند متنفر بودم. باید ربطی بین این دو موضع باشه که برای دست یابی به این ربط باید تالش میکردم.
همسریابی در خارج از ایران برای این نوع تنفر در من وجود داره
مطمئن بودم که همسریابی در خارج از ایران برای این نوع تنفر در من وجود داره. اما باز هم هنگام دست یابی به گروه همسریابی ایرانیان خارج از کشور دلیل ذهنم خالی از هر گونه فکری می شد. کالفه شدم و در حالی که نفس عمیقی می کشیدم سر بلند کردم. و سرم رو با دستم فشار دادم. از دیدن پنجره اتاق همسریابی خارج از ایران که رو به روم بود وحشت زده از همسریابی ایرانیان مقیم خارج از کشور پریدم. من اینجا چی کار می کردم. از کی بود که اینجا وایساده بودم؟ باز هم نگاهم روی شیشه های طبقه باالی ساختمون ارغوان چرخید. همسریابی خارج از ایران مقیم چراغها خاموش بود. اگر کسی من رو اینجا میدید چه فکری می کرد؟ در حالی که عقب عقب قدم بر میداشتم پام روی تکیه چوبی خشک رفت و قرچی صدا داد. سایت همسریابی در خارج از ایران رو بین دندونها گرفتم و ایستادم. حالت ایستادنم خودم رو به خنده انداخت. حالت دزدی رو داشتم که هنگام فرار کردن کسی مچش رو گرفته باشه. نگاهم دوباره به سمت پنجره اتاق همسریابی در خارج از ایران پرواز کرد. چراغ اتاقش روشن بود و برای لحظه ای حس کردم